[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

29. Jan z Damaszku. Krolewic indiyski w polski stroy przybrány albo Historya o Swiętym Jozaphacie Krolewicu Indiyskim, y o Swiętym Barlaamie Pustelniku, Pustyniey Sennáár názwáney [...] Kraków 1688. W drukárni Mikołáia Alexandra Schedla, 4°, k. [6], s. 298, [2], ryc. całostronicowa (miedzioryt), winiety, inicjały (drzeworyty), opr. współcz., płsk. 8000,-

E.XV, 21. Pierwsze wydanie polskiego przekładu średniowiecznej legendy o św. Jozafacie, nawiązującej do słynnej opowieści o spotkaniu księcia indyjskiego z pustelnikiem Barlaamem. Historia, wywodząca się z tradycji wschodnio-chrześcijańskiej, przeniknęła do literatury zachodnioeuropejskiej, gdzie przez stulecia uchodziła za klasyczny przykład chrześcijańskiej alegorii nawrócenia i wyrzeczenia się dóbr doczesnych. Grecki oryginał – znany z ponad 140 średniowiecznych rękopisów – przypisywany jest Janowi z Damaszku (ok. 675–749), teologowi, filozofowi, Ojcu Kościoła, świętemu katolickiemu i prawosławnemu, uznawanemu za jednego z najwybitniejszych pisarzy chrześcijańskich. Oferowane polskie tłumaczenie (dokonane z wersji łacińskiej) zostało opracowane przez Mateusza Ignacego Kuligowskiego (zm. po 1699), duchownego katolickiego, barokowego pisarza, poetę i tłumacza, który zadedykował je hetmanowi wielkiemu litewskiemu Kazimierzowi Janowi Sapiesze. Na odwrocie k. tyt. odbito całostronicowy miedzioryt z fascynującym programem ikonograficznym – w centrum przedstawiono św. Jozafata w dżungli pełnej zwierząt (m.in. lew, słoń, wiewiórka, jeleń, łoś), u góry wyobrażono herb Lis Sapiehów trzymany przez polskiego zbrojnego i personifikację mądrości, u dołu zaś (na pierwszym planie) hetmana Sapiehę (?) strzelającego z łuku do smoka (Pytona). Rycina przypisywana Wawrzyńcowi (Laurentemu) Willatz (zm. ok. 1700), złotnikowi wileńskiemu, współpracującemu z drukarnią tamtejszej Akademii, związanemu z dworem Sapiehów. Opr.: brązowy płsk, na licach pap. Egzemplarz z dubletów Biblioteki Jagiellońskiej (pieczątka). K. tyt. z ubytkiem części dolnej (fachowo uzupełniona). Zagniecenia, zaplamienia i przebarwienia, poza tym stan dobry. Bardzo rzadkie.
Lit.: J. Talbierska, Grafika XVII w. w Polsce, Warszawa 2011, s. 98-99, ilustr. 66

Ilośc odsłon: 76