[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

Chimera. Czasopismo literackie i artystyczne. Red. Zenon Przesmycki. T. 1-10 (zeszyty 1-30, w 10 wol.). Warszawa 1901-1907, s. [4], 554, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 526, tabl. ilustr. 3; [4], 494, tabl. ilustr. 3
(w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 476, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 508, tabl. ilustr. 2; [4], 488, tabl. ilustr. 4; [4], 452, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 456, portret Cypriana Norwida (akwaforta Franciszka Siedleckiego); [4], 520, ekslibrisy 3 (litografia Antoniego Procajłowicza, litografia Tadeusza Rychtera, akwaforta Franciszka Siedleckiego); [4], 606, [2], tabl. 2, w tekście i na tablicach liczne ilustr., rys., winiety, ozdobniki, 24,5 cm, jednolita opr. luksusowa wykonana w zakładzie Roberta Jahody, płsk. ze złoc. na grzbiecie, zach. część oryg. okł. brosz. (w tym dwie z litografiami okładkowymi Józefa Mehoffera i Edwarda Okunia). 32 000,-

Komplet 30 zeszytów w 10 tomach oprawionych w przez Roberta Jahodę. Egzemplarz z księgozbioru Marka i Charlotty Potockich (suchy tłok). Nowatorskie pismo poświęcone sztuce i literaturze, utrzymane w stylu secesji, będące przykładem najwyższego poziomu sztuki typograficznej. Stworzone przez Zenona Przesmyckiego, propagowało nowe trendy w poezji i prozie. Wysoki poziom wydawniczy i artystyczny udało się utrzymać dzięki współpracy z takimi artystami jak: S. Wyspiański, J. Mehoffer, E. Okuń, F. Siedlecki, A. Procajłowicz, J. Stanisławski czy S. Dębicki. „Chimera stała się wydawnictwem, które zachwycało. Czasopismo trafiało na stoły bawialni jako najpiękniejszy bibelot […] Reprezentowało sobą to, co aktualnie w polskiej sztuce było najlepsze i możliwe do zrealizowania”. Na łamach czasopisma drukowano utwory uznanych już pisarzy (J. Kasprowicz, C. Norwid, S. Przybyszewski, S. Żeromski, W. Reymont), ale przede wszystkim promowano początkujących, którzy reprezentowali nowe nurty w literaturze (F. Ruffer, B. Leśmian, J. Lemański, K. Zawistowska, W. Berent, L. Staff). W zbiorze znajdują się cztery oryginalne autolitografie Jana Stanisławskiego: „Kościół św. Marka”, „Sad ukraiński”, „Topole”, „Villa d’Este”, akwaforta Franciszka Siedleckiego, dwie litografie okładkowe: Edwarda Okunia i Józefa Mehoffera, ponadto wiele całostronicowych ilustracji (światłodruków, fototypii, heliograwiur) oraz w tekście. Jednolita oprawa luksusowa wykonana w zakładzie Roberta Jahody (sygnowana pieczątkami): półskórek cielęcy brązowy, na grzbiecie złocona tytulatura i numeracja tomu, płótno okładzin ozdobne, górny brzeg kart barwiony, w każdym tomie zachowana okładka broszurowa jednego zeszytu. Otarcia, zabrudzenia i przebarwienia oprawy, poza tym stan dobry. Bardzo rzadkie w komplecie.

Lit.: J. Sowiński, Sztuka typograficzna Młodej Polski, Wrocław 1982, s. 119-127.

Ilośc odsłon: 12