[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

August III (1697-1763), król Polski – Przywilej wystawiony dla księcia Stanisława Lubomirskiego, marszałka wielkiego koronnego, na lokację miasta Szczepanowa w jego dobrach dziedzicznych. Dat.: Warszawa, 2 sierpnia 1761 r. Z podpisem króla: „Augustus Rex”. Pergamin, 41 x 31,5 cm, k. [3], teka, 43 cm, opr. z epoki, skóra. 20 000,-

Z odręcznym podpisem króla: „Augustus Rex”. Język polski. Łacińska nota wpisu w księgach grodzkich sądeckich, dat. 28 grudnia 1761 r. Odręczna nota Wojciecha Rakowskiego, podczaszego wiskiego jako strażnika pieczęci wielkiej koronnej. Pieczęć ta, wspomniana w formule koroboracyjnej, niezachowana. Na k. 1r. piękna iluminacja bordiurowa – z herbami Polski, Litwy i Wettinów, ze stylizowanym Białym Orłem w koronie, dzierżącym w szponach miecz i jabłko królewskie – oraz inicjał z pejzażem miejskim, na k. 1v. podobizna pieczęci nadanej nowemu miastu (z inicjałami fundatora). Dokument spisany i iluminowany ręką Wojciecha Domańskiego (nota: „Pinxit et scripsit Adalbertus J.I.N. Domański, Officiarius S.R. Maiestatis Actualis”), kaligrafa i miniaturzysty czynnego w środowisku warszawskim w latach 1750-1761, jednego z iluminatorów ksiąg Metryki Koronnej. Stanisław Lubomirski (1722-1783), właściciel dóbr łańcuckich, strażnik wielki koronny, a później marszałek wielki koronny. Pełniąc ten ostatni urząd od 1766 r. i tym samym odpowiadając za bezpieczeństwo i porządek w miejscu przebywania monarchy, położył znaczne zasługi dla rozwoju i modernizacji Warszawy. Szczepanów (ob. wieś w gm. Brzesko, pow. brzeskim woj. małopolskiego), wedle tradycji miejsce urodzin św. Stanisława, prawa miejskie otrzymał w 1761 r. na mocy ofiarowanego przywileju i zachował je do 1850 r. Opr.: brązowa skóra z tłoczeniami. Drobne otarcia opr., poza tym stan bardzo dobry. Piękny dokument. Unikat.

Lit.: M. Wieczorek, Malarski i rysunkowy wystrój ksiąg Metryki Koronnej ze zbiorów Archiwum Głównego Akt Dawnych, „Biuletyn Historii Sztuki”, 84, 2022, 1, s. 43-105; Z. Nowak, Domański Wojciech, w: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, t. 2, Warszawa 1975, s. 85-86.

Ilośc odsłon: 33