W kolejce
29. Sadeler Aegidius. Typotius Jacobus. Symbola divina et humana pontificum, imperatorum, regum. Accessit brevis et facilis Isagoge. T. 1-3 (1 wol.). Pragae (Praga) 1601.
Sadeler Aegidius. Typotius Jacobus. Symbola divina et humana pontificum, imperatorum, regum. Accessit brevis et facilis Isagoge. T. 1-3 (1 wol.). Pragae (Praga) 1601. [Jirí Cerný z Cerného Mostu], folio, frontispis (miedzioryt), k. [2], tabl. 58 (miedzioryty, winno być 60), k. [2], XLI, [4]; frontispis (miedzioryt), k. [1], s. 180, il. całostronicowe w paginacji 41 (miedzioryty), k. [4]; frontispis (miedzioryt), tabl. ryc. 1 (miedzioryt), s. 201, il. całostronicowe w paginacji 48 (miedzioryty), k. [3], opr. z epoki, skóra. 3600,-
Z księgozbioru Benjamina Schmolcka (noty odręczne). Jedno z najsłynniejszych wydawnictw emblematycznych epoki wczesnonowożytnej. Księgi emblematów należały do najpopularniejszych gatunków w okresie późnego renesansu i baroku. Praca zbiera dewizy i motta dla poszczególnych papieży oraz cesarzy i władców Świętego Cesarstwa Rzymskiego połączone z ich emblematycznym (symboliczno-alegorycznym) przedstawieniem. Autorem oferowanego dzieła jest Jacobus Typotius (1540-1601), flamandzki humanista, nadworny historyk cesarza Rudolfa II, który opracował t. 1 i 2. Po jego śmierci pracę nad trzecim woluminem ukończył Anselmus de Boodt (1550-1632), flamandzki humanista, lekarz nadworny Rudolfa II, gemmolog. Kunsztowne ryciny autorstwa Aegidiusa Sadelera (1570-1629), flamandzkiego rytownika związanego z praskim dworem tegoż cesarza. Oprawa z epoki: brązowa skóra marm., na grzbiecie bogata tłocz. i złoc. dekoracja, na wyklejkach pap. zdobiony. Wpis własnościowy Davida Ebersbacha (zm. 1715), duchownego protestanckiego, diakona świdnickiego. Po jego śmierci książka przeszła w ręce Benjamina Schmolcka (1672-1737), śląskiego duchownego protestanckiego, pastora w Kościele Pokoju w Świdnicy, poety, jednego z najbardziej płodnych twórców pieśni religijnych epoki baroku (ponad 1000 utworów), z których wiele weszło na stałe do ewangelickich śpiewników. Pod koniec XVIII w. wolumin znalazł się w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu, a później w bibliotece nyskiego domu księży (Priesterhaus in Neisse). Brak 2 tabl. w t. 1. Drobne otarcia, miejscami zabrudzenia i przebarwienia, poza tym stan bardzo dobry.
Patrz poz. następne.
Ilośc odsłon: 10