Tuwim Julian. Czary i czarty polskie oraz wypisy czarnoksięskie. Warszawa 1924. Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”, s. [4], 217, tabl. ilustr. 1, 22,5 cm, opr. późniejsza ppł., zach. przednia okł. brosz. wg proj. Tadeusza Gronowskiego.
Wydanie 1. Egzemplarz z księgozbioru Jerzego Łojka (pieczątka). Zawiera obszerny szkic o dziejach zabobonu oraz antologię literatury demonologicznej. „Czary i czarty polskie” są dziełem dyletanta i kompilatora, szperacza i bibliofila, zamiłowanego w poznawaniu dziejów kultury w ogóle, a jej kuriozów i osobliwości specjalnie. […] Z dość obszernej literatury dzieł dotyczących czarów, powypisywał autor miejscami najciekawsze – i zebrany materiał sklecił jako tako na przedmowę, ilustrującą dzieje czarownic i zabobonu w Polsce, same zaś „Wypisy czarnoksięskie” są próbą antologii polskiej literatury magicznej i zawierają przedruki z dzieł arcyrzadkich, stanowiących najczęściej kruki śnieżnobiałe” (Ze wstępu autora). Zabrudzenia okładki broszurowej, ślad zacieku na górnym marginesie wszystkich kart.
Lit.: J. Stradecki, Julian Tuwim. Bibliografia, poz. 373.
Ilośc odsłon: 1636
